Rozdzielność majątkowa chroni, ale nie w pełni. Posiadanie rozdzielności majątkowej to krok w dobrą stronę, jeśli chodzi o ochronę przed długami, ale nie zabezpiecza w pełni. Koniecznym warunkiem do spełnienia jest poinformowanie wierzyciela jednego z małżonków o podpisaniu intercyzy. Czyli nie sprawia ona, że możemy spać w ile kosztuje zasiedzenie drogi; ile trwa zasiedzenie; ile trwa zasiedzenie drogi; ile trwa zniesienie współwłasności; jak napisać wniosek o zasiedzenie; jak przerwać zasiedzenie; jak wygrać zasiedzenie; jak zasiedzieć dobudówkę; jak zasiedzieć nieruchomość; jakie pytania na zasiedzeniu; jeden dom dwie działki; koszt adwokata Najkrócej rzecz ujmując, zasiedzenie to nieodpłatny i legalny sposób na nabycie własności rzeczy (nieruchomości i ruchomości – np. samochodu) na skutek jej posiadania samoistnego przez przewidziany prawem okres czasu, zwany okresem zasiedzenia. Podstawą prawną zasiedzenia jest art. 172 kodeksu cywilnego, który stanowi, że: 1. Zasiedzenie a uwłaszczenie. Zasiedzenie polega na nabyciu prawa własności przez posiadacza wskutek faktycznego wykonywania tego prawa w ciągu oznaczonego okresu. Jest to możliwe przy zajściu dwóch okoliczności: władanie nieruchomością jako posiadacz samoistny oraz upływ czasu przewidzianego w ustawie kodeks cywilny. Sprawa o zasiedzenie . Witam Proszę o poradę prawną. Obok mojego domu znajduje się działka. Znalazłem jej właścicielkę, którą otrzymała ją aktem notarialnym w posiadanie od swoich rodziców w 1990 roku (brak księgi wieczystej). ZasiedzenieNieruchomości. Wszystko co powinieneś wiedzieć o zasiedzeniu nieruchomości wyjaśnione przez adwokata Eryka Trybulińskiego, eksperta w zakresie prawa nieruchomości z Kancelarii Klisz i Wspólnicy, który przeprowadził kilkadziesiąt spraw o zasiedzenie w całej Polsce. Zaczynamy. sE9p734. Sprawa Sądowa. Czeka cię rozprawa? Zastanawiasz się, co zrobić, aby wygrać z małżonkiem? Jak skutecznie wygrać sprawę? O mnie 🏛 JAK POMAGAM ❓ KONTAKT ✅ Przede wszystkim najważniejsze są dowody. Tak, każda ze stron musi wypowiedzieć się na temat przedstawianych przez stronę przeciwną faktów i dowodów. Jeśli na przykład twierdzimy, iż mąż zdradził, jako dowód przedstawiamy zdjęcie męża z kochanką. Dlaczego jest to tak istotne? Sprawa SądowaSprawa Sądowa – Jak skutecznie wygrać sprawę?Fakty niezaprzeczoneSprawa Sądowa – Jak skutecznie wygrać sprawę?Sprawa SądowaSprawa Sądowa – Fakty niezaprzeczoneJak skutecznie wygrać sprawę ?Pokaż, z czym się zgadzamy, a z czym nieSprawa SądowaPrzyznanie określonych faktów – art. 229 Sprawa Sądowa Dowody są kluczowe. Przede wszystkim musimy pamiętać, że sąd to nie targowisko. Nie przekrzykujmy się, najlepiej działajmy konkretnie, na dowodach i faktach. ZAPRASZAM CIĘ NA KANAŁ YOUTUBE ✅ – CO ZROBIĆ, ŻEBY SZYBKO SIĘ ROZWIEŚĆ? —>ZOBACZ FILMIK !!! Zgodnie z art. 230 „Gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane”. Dobry pozew musi wskazywać fakty oraz dowody popierające te fakty. Tak, o dowodach pisałam już dużo: Podsłuch i nagranie małżonka . Jako dowód w sprawie. Podobnie jest z odpowiedzią na pozew – trzeba powołać twierdzenia i dowody. Sąd przede wszystkim opiera się na konkretach, dlatego strony muszą powołać się na konkretne fakty. Sprawa Sądowa – Jak skutecznie wygrać sprawę? Pamiętajmy, warto zaprzeczyć faktom powoływanym przez naszego przeciwnika. Niewątpliwie trzeba się bronić! Fakty niezaprzeczone Znaczenie ma to, iż jedna strona powołuje się na pewne zdarzenie, a druga strona temu nie zaprzecza. Sprawa Sądowa – Jak skutecznie wygrać sprawę? Nie pisz: „z ostrożności procesowej, zaprzeczam wszystkiemu, oprócz tego, co wyraźnie w niniejszym piśmie przyznaję…”. Warte uwagi: Sąd Najwyższy – „Trzeba wyraźnie wskazać, czemu zaprzeczamy, z czym się nie zgadzamy” (zobacz: wyrok SN z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt III CSK 341/08). Sprawa Sądowa Lepiej przedstawić swoją wersję wydarzeń, udokumentowaną powołanymi dowodami oraz zaprzeczyć poszczególnym faktom wskazanym przez naszego przeciwnika, także z powołaniem się na konkretne dowody. Sprawa Sądowa – Fakty niezaprzeczone Fakty niezaprzeczone przez stronę przeciwną są więc ułatwieniem procesowym naszego przeciwnika. Jak skutecznie wygrać sprawę ? Fakty, fakty i jeszcze raz fakty… Tak, sąd rozstrzyga na podstawie faktów. Dlatego koniecznie zbieraj dowody w sprawie. Pokaż, z czym się zgadzamy, a z czym nie Chodzi o sytuację polegającą na tym, że w piśmie procesowym wyraźnie wskazuję, jakie fakty, na które powołuje się strona przeciwna, są bezsporne. Sprawa Sądowa Co to daje? Wskazanie przez strony, jakie między nimi fakty są bezsporne, niewątpliwie przyspiesza postępowanie dowodowe przed sądem. Uważam, iż w większości spraw sądowych brakuje „rozebrania” sprawy na czynniki pierwsze. Przyznanie określonych faktów – art. 229 „Nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości”. Reasumując, jeśli przygotowujesz się do rozprawy, przede wszystkim poradź się dobrego adwokata oraz przygotuj dowody. W sądzie najważniejsze są fakty. Więcej: Jak mówić w sądzie? Jak mówić do adwokata? ADWOKAT MARTA WNUK ✅ Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: ☎ tel.: +48691512933 📧 e-mail: kontakt@ Zdarza się, że ktoś korzysta z cudzego domu, mieszkania czy też zajmuje całość bądź część nie swojej działki. Nie zawsze robi to za zgodą czy nawet wiedzą właściciela. Taka sytuacja może doprowadzić do zasiedzenia własności nieruchomości, tym samym do bezpowrotnego utracenia własności przez dotychczasowe właściciela. Co więcej, „poszkodowany”, który utracił własność nie może domagać się zapłaty ceny za nieruchomość. Ważne jest wtedy przerwanie zasiedzenia. Jak nie dopuścić do zasiedzenia własności nieruchomości?Warunki zasiedzenia Zasiedzenie nieruchomości jest możliwe, gdy są spełnione łącznie następujące warunki:określony osoba faktycznie włada nieruchomością bądź jej częścią;władztwo to ma formę posiadania samoistnego;posiadanie samoistne trwa nieprzerwanie przez 20 albo 30 samoistne jest określane mianem właścicielskiego. Posiadacz nieruchomości podejmuje wówczas takie czynności, które składają się na wykonywanie prawa własności – dba o nieruchomość, płaci podatki, inwestuje w nią itp. Posiada nieruchomość dla siebie, jakby był jej właścicielem, manifestuje to na zewnątrz, względem innych osób, instytucji. Jeśli posiadacz wszedł w posiadanie w dobrej wierze, wówczas zasiedzenie następuje po upływie 20 lat nieprzerwanego posiadania nieruchomości. Jeśli natomiast objął władztwo w złej wierze, wymaga się upływu aż 30 lat. Kiedy nie dojdzie do zasiedzenia?Właściciel nieruchomości może bronić się przed utratą własności przede wszystkim w ten sposób, że wykaże, że nie są spełnione wymagane prawem warunki nie straci nigdy prawa własności w wyniku zasiedzenia, jeśli osoba, która posiada jego rzecz nie jest posiadaczem samoistnym. Dysponowanie nieruchomością może być wykonywane w formie np. posiadania zależnego. Przykładowo, właściciel wynajmuje lokal mieszkalny. Najemca jest posiadaczem zależnym, nie włada rzeczą jak właściciel, dla siebie, ale korzysta z rzeczy na podstawie umowy. Nawet, gdyby dysponował lokalem w ten sposób przez 20 czy 30 lat, nigdy nie uzyska własności nieruchomości w wyniku pamiętać o tym, że posiadanie zależne może przekształcić się w posiadanie samoistne – zależy to od okoliczności sprawy i postawy samego posiadacza. Gdyby wspomniany wcześniej najemca lokalu nagle przestał płacić czynsz, urwał kontakt z właścicielem, zaczął w relacjach zewnętrznych zachowywać się jak właściciel, wówczas jego posiadanie mogłoby przybrać formę posiadania samoistnego. Przykład mieszkania zaczyna płacić podatek od nieruchomości (obowiązek podatkowy ciąży na właścicielu, a nie najemcy), wobec różnych osób czy instytucji podaje się za właściciela lokalu, dokonuje w nim istotnych inwestycji bez zgody właściciela lokalu. Do takiej sytuacji może dojść zwłaszcza wtedy, gdy np. właściciel zmarł, a jego spadkobiercy nie zgłaszają się do najemcy. Grozi to tym, że taka osoba z upływem terminu zasiedzenia przejmie własność nieruchomości. Z drugiej strony, w orzecznictwie wskazuje się, że samo tylko opłacanie podatku od nieruchomości nie świadczy jeszcze o samoistności posiadania, jednak jest to istotna okoliczność, która powinna podlegać analizie łącznie ze wszystkimi innymi faktami, które stanowią podstawę oceny prawnej charakteru posiadania nieruchomości (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2018 r., sygn. akt. II CSK 231/17).Kiedy 20 lat, a kiedy 30 lat?Właściciel może bronić się przed utratą własności również w ten sposób, że wykaże, iż posiadacz samoistny do zasiedzenia potrzebuje 30 lat nieprzerwanego okresu posiadania, a nie 20 lat, z uwagi na to, że uzyskał posiadanie w złej, a nie dobrej wierze (art. 172 Kodeksu cywilnego).W dobrej wierze jest ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo błędnie przypuszcza, że prawo to mu przysługuje, jeśli tylko owe błędne przypuszczenie w danych okolicznościach sprawy uznać należy za złej wierze natomiast jest ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo wie, że własność mu nie przysługuje albo też wprawdzie nie ma takiej świadomości, jednakże jego niewiedza nie jest usprawiedliwiona na podstawie okoliczności sprawy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 marca 2018 r. sygn. akt V AGa 336/2018).Przykład posiadacza w złej wierze należy uznać osobę, która „nabyła” nieruchomość na podstawie umowy sporządzonej bez zachowania formy aktu notarialnego. Do zasiedzenia nieruchomości potrzeba wtedy 30 lat, a nie 20 lat pomocnym narzędziem prawnym w rękach właściciela umożliwiającym mu ochronę jego prawa własności są czynności pozwalające na przerwanie zasiedzenia. Jeśli takie przerwanie zasiedzenia będzie miało miejsce, termin zasiedzenia będzie biegł na nowo, co w praktyce uniemożliwi posiadaczowi zasiedzenie terminu zasiedzenia przerywa się przede wszystkim przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania spraw danego rodzaju albo przed sądem polubownym, dokonaną bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługującego prawa. Najbardziej klasycznym przykładem takiej czynności jest pozew do sądu o wydanie 10 lat właściciel gruntu bez jakiejkolwiek umowy zajmuje część działki swojego sąsiada. Wchłonął ten teren do swojej posesji stawiając ogrodzenie, we wszystkich dokumentach wykazuje, że jest jego właścicielem, płaci większy podatek od nieruchomości. Właściciel zajętej części działki może wnieść pozew o wydanie nieruchomości. Wniesienie takiego powództwa będzie skutkować tym, że nastąpi przerwanie zasiedzenia a sprawy spadkoweCzęsto do zasiedzenia dochodzi w relacjach rodzinnych, np. po śmierci spadkodawcy. Jeden ze spadkobierców zajmuje dom rodzinny, który wszedł do spadku, drugi nie interesuje się sprawą. Pierwszy spadkobierca posiada całą nieruchomość, mieszka w niej, dba o nią, płaci w całości podatki i inne opłaty. W większości sytuacji po upływie 30 lat nieprzerwanego posiadania doszłoby do zasiedzenia udziału we własności nieruchomości przysługującego drugiemu wniesienie sprawy do sądu o stwierdzenie nabycia spadku przez spadkobiercę nieposiadającego nieruchomości nie wystarczy, żeby nastąpiło przerwanie zasiedzenia. Podobnie, dokonanie wpisu w księdze wieczystej i ujawnienie prawa własności dwóch właścicieli (spadkobierców) również nie wywoła takiego skutku, ze nastąpi przerwanie zasiedzenia. Czynności te nie zmierzają bezpośrednio do pozbawienia posiadacza samoistnego posiadania ponad przysługujący mu udział."W stosunkach między spadkobiercami do przerwania biegu zasiedzenia prowadzi przykładowo złożenie wniosku o dział spadku" (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 sierpnia 2007 r., sygn. akt III CSK 41/07).Działania po upływie terminu zasiedzeniaCzynności podejmowane po upływie 20 lat (przy dobrej wierze) albo 30 lat (przy złej wierze) nieprzerwanego posiadania samoistnego nie doprowadzą do przerwania zasiedzenia, będą bezskuteczne, spóźnione. Do zasiedzenia dochodzi bowiem z mocy samego prawa, z chwilą upływu terminu. Z tym momentem posiadacz nabywa prawo własności. Osoba, która wcześniej była właścicielem nie może zatem nawet z formalnego punktu widzenia wnieść po tym terminie np. powództwa o wydanie nieruchomości, gdyż utraciła wspomniane prawo własności. Ochrona właściciela - osoby małoletniejW pewnych przypadkach właściciel nieruchomości może mieć więcej czasu na przerwanie zasiedzenia nieruchomości. Jeżeli właściciel nieruchomości, przeciwko któremu biegnie zasiedzenie, jest małoletni, zasiedzenie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem dwóch lat od uzyskania pełnoletności przez właściciela (art. 173 Kodeksu cywilnego).W okresie małoletności to przedstawiciele ustawowi (np. rodzice) mają obowiązek należytego dbania o majątek osoby małoletniej. Nie zawsze jednak robią to prawidłowo i można wyobrazić sobie sytuacje, gdy np. rodzice nie zadbali o przerwanie zasiedzenia nieruchomości należącej do ich dziecka, którą dysponuje ktoś inny. Niezależnie zatem od tego, przez jaki okres posiadacz samoistny dysponuje nieruchomością, tak długo jak właściciel jest małoletni (plus dodatkowo dwa lata), zasiedzenie nie będzie dziecko otrzymało w 2016 r. w spadku po dziadku niewielką działkę. Działka ta została „na dziko” zajęta przez właściciela sąsiedniej nieruchomości, który gospodaruje na niej od 1987 r. Sąsiad działkę ogrodził, zabudował budynkiem gospodarskim, płaci od niej podatki. Teraz sąsiad chce doprowadzić do stwierdzenia zasiedzenia nieruchomości twierdząc, że w 2017 r. upłynął 30-letni okres posiadania wymagany do zasiedzenia w złej wierze. Niezależnie od okoliczności sprawy, bieg terminu zasiedzenia nie może jeszcze nastąpić, gdyż od 2016 r. właścicielem działki jest osoba sposoby ochrony własności przed zasiedzeniemJakie jeszcze czynności może podjąć właściciel, aby nastąpiło przerwanie zasiedzenia? Nastąpi to wtedy, gdy:dojdzie do zawezwania do próby ugodowej: „Zawezwanie posiadacza nieruchomości do próby ugodowej na podstawie art. 184 i nast. Kodeksu postępowania cywilnego w sprawie wydania nieruchomości przerywa bieg terminu zasiedzenia” (uchwała SN z dnia 28 czerwca 2006 r., sygn. akt III CZP 42/06);zostanie wniesiony pozew o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym;zostanie złożony wniosek współwłaściciela o zniesienie współwłasności nieruchomości w stosunku do innego współwłaściciela, który jest posiadaczem nieruchomości (postanowienie SN z dnia 22 sierpnia 2007 r., sygn. akt III CSK 41/07).Tylko właściciel może przerwać zasiedzenieCo istotne, przerwanie zasiedzenia nieruchomości może nastąpić tylko wtedy, gdy czynności są podejmowane przez właściciela nieruchomości. Tym samym skutek ten nie nastąpi, jeśli czynności prawnej dokona inny podmiot. Przykładowo, wytoczenie powództwa o wydanie nieruchomości przez osobę niebędącą właścicielem przeciwko posiadaczowi samoistnemu nie przerywa biegu zasiedzenia (uchwała SN z dnia 14 kwietnia 2018 r., sygn. akt III CZP 100/17). Określenie kręgu osób zainteresowanych w postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości. Zasiedzenie nieruchomości jest instytucją, która pozwala na uregulowanie stanu prawnego nieruchomości. Postępowanie w sprawie o zasiedzenie toczy się w trybie nieprocesowym. Oznacza to, że do sądu składamy nie pozew lecz wniosek o zasiedzenie, zaś strony oznaczane są jako wnioskodawca i uczestnicy postępowania (w miejsce odpowiednio powoda i pozwanego). Zgodnie z treścią art. 511 § 1 wniosek o wszczęcie postępowania powinien czynić zadość przepisom o pozwie, z tym że zamiast pozwanego należy wymienić zainteresowanych w sprawie. Musi on zawierać przede wszystkim elementy, wskazane w art. 125 i n. oraz 187 Wniosek, tak jak i pozew czy inne pismo procesowe, podlega badaniu przez przewodniczącego. Nieuzupełnione w terminie braki formalne wniosku skutkują jego zwrotem. Niezwykle istotnym elementem wniosku o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie jest ustalenie i wskazanie sądowi kręgu uczestników postępowania (zainteresowanych). Precyzyjne określenie wszystkich zainteresowanych może bowiem w praktyce sprawić wiele trudności. Kto należy do kręgu osób zainteresowanych w postępowaniu o stwierdzeni zasiedzenia nieruchomości? Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego regulujące postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia nie określają kręgu zainteresowanych, odsyłając w tym zakresie, zgodnie z systematyką księgi drugiej do art. 510 § 1 który przewiduje, że zainteresowanym jest każdy, czyich spraw dotyczy wynik postępowania. Wskazuje to na szerokie ujęcie tego wyrażenia w tym znaczeniu, że zainteresowanie wynikiem obejmuje zarówno bezpośredni, jak i pośredni interes, wskazujący na udział w postępowaniu. Przede wszystkim należy wskazać, że Zainteresowanymi bezpośrednio udziałem w postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości są dotychczasowi właściciele nieruchomości (lub ich spadkobiercy) oraz ten, kto twierdzi, że nabył własność rzeczy przez zasiedzenie. Pośrednie zainteresowanie i możliwość wzięcia udziału w postępowaniu dotyczy osób, które mają rzecz w posiadaniu nieprowadzącym do zasiedzenia (dzierżawca, użytkownik), a w odniesieniu do zasiedzenia nieruchomości właściciele sąsiednich nieruchomości, jeśli wysuwają pretensje do tej nieruchomości lub przygranicznych pasów gruntu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2012 r. I CZ 79/12, por. również postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2015 r. I CSK 82/14 lub postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2004 r. II CK 185/04). Warto również zwrócić uwagę na fakt, że żaden przepis o postępowaniu w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia nie wymaga, aby właścicieli nieruchomości sąsiednich lub inne osoby trzecie, nawet jeśli służą im prawa na nieruchomości będącej przedmiotem postępowania, traktować jako niezbędnych uczestników postępowania (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 1985 r. III CRN 213/85). Mając powyższe na uwadze, przy ustalaniu kręgu osób zainteresowanych w sprawie o zasiedzenie nieruchomości należy wskazać przede wszystkim osoby zainteresowane bezpośrednio, tj. wszyscy znani wnioskodawcy dotychczasowi właściciele nieruchomości objętej wnioskiem lub ich spadkobiercy. Pozostali uczestnicy, których określić można mianem zainteresowanych pośrednio nie należą do kręgu niezbędnych uczestników postępowania, chyba że zgłaszają jakiekolwiek roszczenia co do nieruchomości objętej wnioskiem. W treści wniosku należy także zawrzeć oświadczenie, iż wnioskodawcy nie są znane inne osoby, które byłyby zainteresowane prawnym udziałem w niniejszym postępowaniu. Skutki nie wskazania wszystkich osób zainteresowanych Przede wszystkim należy wskazać, iż w przypadku gdy we wniosku nie zostali wskazani wszyscy zainteresowani, sąd może, o ile zna ich dane osobowe i adresowe, wezwać ich do udziału w postępowaniu w trybie art. 510 § 2 Nierzadko występuje także sytuacja, w której sąd zobowiązuje wnioskodawcę do sprecyzowania wniosku poprzez wskazanie wszystkich osób zainteresowanych prawnie udziałem w postępowaniu. Powyższa sytuacja spowodowana jest często faktem wystąpienia licznej grupy wśród kręgu osób zainteresowanych – właścicieli sąsiednich nieruchomości, którzy w chwili złożenia wniosku o zasiedzenie już nie żyli, a postępowania spadkowe po nich nie zostały przeprowadzone i tym samym faktyczna ich liczba i dane nie były wnioskodawcy znane. Ponadto, zgodnie z art. 609 jeżeli wnioskodawca nie wskazuje innych zainteresowanych, orzeczenie może zapaść dopiero po wezwaniu innych zainteresowanych przez ogłoszenie. Celem wezwania zainteresowanych przez ogłoszenie jest zapewnienie im możności obrony swych praw. Wezwanie obligatoryjne wchodzi w rachubę wtedy, gdy wnioskodawca pomimo obowiązku przewidzianego w art. 511 § 1 nie może ustalić tożsamości osoby zainteresowanej, zwłaszcza dotychczasowego właściciela, a materiał sprawy nie daje podstaw do ustalenia takiej osoby i wezwania jej do udziału w sprawie z urzędu (postanowienie SN z dnia 29 maja 1998 r., II CKU 172/97). Zasadniczo wnioskodawca jest zobowiązany wskazać tylko te osoby, które zna i o których wie, że mają interes prawny w uczestniczeniu w postępowaniu, dlatego też jeżeli sąd uzna, że uczestnikami powinny być inne jeszcze osoby, powinien wezwać je do udziału w sprawie na podstawie art. 510 § 2 Co istotne, wyłącznie zaniechanie wezwania do udziału w postępowaniu dotychczasowych właścicieli (tj. osób zainteresowanych bezpośrednio) skutkuje nieważnością tego postępowania. W odniesieniu natomiast do pozostałych osób zainteresowanych zaniechanie wezwania ich może być to jedynie podstawą do wznowienia postępowania (jako uchybienie procesowe). Powyższe stwierdzenie znajduje oparcie w orzecznictwie Sadu Najwyższego, który wskazuje, że zaniechanie wezwania do udziału w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia wszystkich zainteresowanych stanowi uchybienie procesowe, które może mieć wpływ na wynik sprawy, ale nie prowadzi do nieważności postępowania (…) – por. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2009 r. III CSK 28/09. Zgodnie z art. 609 kpc wniosek o zasiedzenie może złożyć każdy zainteresowany. Z racji tego, że jest to postępowanie nieprocesowe kwestię zainteresowanego należy analizować szeroko. Jako osobę zainteresowaną należy przede wszystkim rozumieć osobę, która ma interes prawny w złożeniu takiego wniosku. Niewątpliwie interes prawny będzie miał posiadacz samoistny jak również jego następcy prawni (np. spadkobiercy). Taki interes prawny posiada również osoba, która nie jest już co prawda posiadaczem samoistnym z uwagi na utratę posiadania, lecz nabyła wcześniej własność nieruchomości przez zasiedzenie. Celem i przedmiotem postępowania o stwierdzenie zasiedzenia jest ustalenie nabycia tą drogą prawa własności. Żądanie stwierdzenia w powyższym trybie, że oznaczona osoba nabyła własność nieruchomości przez zasiedzenie, jest dopuszczalne, chociażby nawet osoba ta nie była już jej właścicielem. W takiej sytuacji - w postanowieniu stwierdzającym nabycie własności nieruchomości przez zasiedzenie - sąd orzeka, kto w określonej chwili nabył jej o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie winien oprócz standardowych wymogów pisma procesowego (oznaczenie sądu, oznaczenie strony, oznaczenie wartości przedmiotu sporu) – zawierać również dokładny opis przedmiotu zasiedzenia. Dodatkowe wymogi dotyczące wniosku o zasiedzenie nieruchomości zostały określone w §134 i następne regulaminu urzędowania sądów powszechnych. Zgodnie z tymi przepisami we wniosku należy określić nieruchomość według zasad obowiązujących w przepisach o prowadzeniu ksiąg wieczystych. Jeżeli nieruchomość ma urządzoną księgę wieczystą lub zbiór dokumentów, a przedmiotem nabycia jest cała nieruchomość, wystarcza określenie nieruchomości według oznaczenia księgi lub zbioru. We wniosku należy również określić datę z jaką w ocenie strony doszło do nabycia własności przez zasiedzenie. Ponadto do wniosku należy dołączył mapę nieruchomości sporządzonej według zasad obowiązujących przy oznaczaniu nieruchomości w księgach Wyzbycie się własności nieruchomości We wniosku o stwierdzenie zasiedzenia wnioskodawca powinien wskazać wszystkich zainteresowanych jako uczestników postępowania. Niewątpliwie uczestnikiem winien być dotychczasowy prawny właściciel (lub jego spadkobierca), bez względu na to, czy jego prawo zostało stwierdzone i czy wynika z dołączonego na podstawie art. 607 odpisu z księgi wieczystej. Jest to wymóg o tyle istotny, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego - brak wezwania do udziału w sprawie właściciela nieruchomości powoduje nieważność postępowania. Uczestnikiem postępowania o zasiedzenie winien być również ewentualny posiadacz zależny oraz osoby, którym przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do wnioskodawca nie wskazuje innych zainteresowanych, orzeczenie może zapaść dopiero po wezwaniu innych zainteresowanych przez ogłoszenie. Sąd może zarządzić ogłoszenie również w innych wypadkach, jeżeli uzna to za wskazane. Rozprawę można wówczas wyznaczyć dopiero po upływie 3 miesięcy od opublikowania ogłoszenia. Jeżeli w terminie tym nikt się nie zgłosi albo zgłosiwszy się własności nie wykaże, sąd stwierdzi zasiedzenie, jeżeli zostało ono wniosku o zasiedzenie nieruchomości sąd pobiera opłatę stałą w wysokości zł. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Zasadą jest, że za wniesienie do sądu pisma rozpoczynającego postępowanie (np. pozwu albo wniosku) pobierana jest opłata sądowa. Opłata ta stanowi rodzaj zryczałtowanego wynagrodzenia sądu za prowadzenie sprawy, a jej nieuiszczenie ma doniosłe konsekwencje. Ile wynosi opłata od wniosku o zasiedzenie? Wysokość opłaty od wniosku o zasiedzenie określona została w Ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zgodnie z art. 40 powołanej ustawy od wniosku o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie pobierana jest opłata stała w wysokości zł. Kiedy należy uiścić opłatę od wniosku o zasiedzenie? Opłatę należy uiścić wnosząc pismo do sądu. Jeżeli opłata od wniosku nie zostanie wniesiona sąd wezwie stroną wnoszącą pozew do jej uiszczenia w terminie 7 dni. Jeżeli w zakreślonym terminie opłata nie zostanie uiszczona, sąd zwróci wniosku. Zwrot wniosku oznacza, że nie wywołuje on żadnych skutków jakie przepisy wiążą z wniesieniem go do sądu - jest on traktowany tak jakby nigdy nie był wniesiony. Uwaga! Sąd nie nada biegu sprawie, od której nie uiszczono opłaty. W jaki sposób wnieść opłatę od wniosku o zasiedzenie? Opłatę można wnieść na trzy sposoby, a mianowicie: 1. nakleić na wniosek znaki opłaty sądowej; 2. uiścić opłatę bezpośrednio w kasie sądu; 3. wykonać przelew na rachunek bankowy właściwego sądu i załączyć do wniosku wydruk potwierdzenia przelewu. Ile kosztuje apelacja od postanowienia w sprawie o zasiedzenie? Zgodnie z art. 18 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty od wniosku stosuje się również do opłaty od apelacji, zatem należy ją uiścić w kwocie zł składając apelację do sądu. W przypadku nie uiszczenia opłaty, tak samo jak w przypadku wniosku, sąd najpierw wezwie do jej uiszczenia w terminie 7 dni, a po upływie terminu zwróci apelację - konsekwencje zwrotu będą jednak daleko bardziej dotkliwe niż w przypadku zwrotu wniosku. O ile wniosku zawsze można złożyć po raz drugi, apelacja złożona po terminie ulegnie odrzuceniu. Czy w związku ze sprawą o zasiedzenie trzeba uiszczać jeszcze jakieś opłaty? Czasami zdarza się, że w toku postępowania dojdzie konieczność poniesienia dodatkowych opłat, przykładowo opłatę trzeba uiścić od wydatków związanych z powołaniem biegłego, skorzystaniem z pomocy tłumacza przysięgłego itp.. Czy można uzyskać zwolnienie od kosztów? Tak - Strona postępowania może domagać się zwolnienia od kosztów sądowych, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny - patrz: zwolnienie od kosztów. W kwestii honorarium pobieranego przez naszą kancelarię za prowadzenie sprawy zapraszamy do zakładki „cennik”.

jak wygrać sprawę o zasiedzenie